Oleh: Sayyid Usamah bin Zaed BSA
Sebagaimana yang kita ketahui AL-Habib Ali Masyhur bin Muhammad bin Salim bin Hafidz bin Syekh Abubakar bin Salim, beliau tidak pernah mengeluh jika sakit, baik kepada keluarganya sekalipun.
Pada saat khatam di Masjid Ba’alawy malam 27 Ramadhan beliau membisikkan kepada Habib Umar bin Hafidz untuk keliling ke masjid-masjid seperti tahun-tahun sebelumnya, karena disebabkan sempitnya waktu dan beliau ingin tajdid wudlu kemudian melanjutkan Shalat Tarawih di Masjid Jami’ Tarim.
Pada saat Shalat Witir beliau sudah nampak kelelahan, seusai Shalat Witir beliau mentajdid wudlu kembali untuk hadir madaih.
Pada malam 28 Ramadhan seperti biasa beliau membuat khataman di rumah, kemudian melanjutkan Shalat Tarawih kedua di Masjid Jami Tarim, dan disaat rakaat terakhir beliau tiba-tiba mundur dan sedikit kelelahan. Setelah saya bertanya beliau mengatakan, “Sepertinya gula darahku naik”.
Pada malam 29 Ramadhan seperti biasa beliau membuka rumah untuk jamuan buka puasa yang dihadiri oleh para ulama’, umaro’ dan semua kalangan. Pada malam tersebut Habib menyapa semua tamu yang bersalaman dengan senyuman perpisahan bahkan bagi ahli Tarim beliau sambil menyebutkan nama mereka satu-persatu. Kemudian beliau melanjutkan Shalat Tarawih di Masjid Jami’ Tarim seperti biasa pada pukul 01.30 KSA.
Dipertengahan Shalat Tarawih beliau mundur untuk tajdid wudlu untuk kemudian melanjutkan Shalat Tarawih menjadi makmum dengan keadaan duduk.
Pada hari ke-29 yang bertepatan hari Jum’at terakhir di bulan Ramadhan dan kebiasaan mengqadla’ sholat 5 waktu yang dilaksanakan di Kota Inat, namun karena adanya kabar bahwa jalan menuju Inat ditutup, beliau memutuskan untuk Shalat Jum’at di Misythah karena di sana melakukan Shalat Qadla 5 waktu setelah dilaksanakannya Shalat Jumat.
Kemudian beliau melanjutkan dengan memberi nasehat kepada para hadirin, begitu juga setelah Shalat Ashar di Masjid Jami’ Tarim beliau menyampaikan tausiahnya di antaranya, “Sungguh bulan suci Ramadhan pasti akan kembali datang, akan tetapi apakah kita akan menemui bulan Ramadhan atau umur kita yang menjemput?”
Kemudian beliau memaksakan diri untuk rutinitas ziarah ke pemakaman Zanbal. Kami telah berusaha meminta beliau untuk mempersingkat ziarah akan tetapi beliau tetap melanjutkan sebagaimana mestinya, kemudian setelah akan menuju ke pemakaman Furait beliau kami paksa untuk kembali agar beristirahat dan Habib Umar akan datang melanjutkan ziarah, karena keadaan beliau yang sudah pucat dan beliau menyetujuinya.
Pada malam 30 Ramadhan beliau masih merasa letih kemudian pada pertengahan Tarawih memutuskan untuk menjadi makmum, pada saat Shalat Witir beliau kembali menjadi imam.
Pada siang harinya (hari sabtu) seperti biasa beliau mengisi pengajian khusus wanita di Darul Fagih, namun dari setelah Tarawih kami meminta beliau supaya tidak membuat kajian tersebut, kemudian beliau tetap keluar untuk duduk i’tikaf di Masjid Jami’ Tarim dari Zhuhur hingga menjelang Maghrib seperti biasanya.
Di sore harinya beliau memanggil saya agar ikut ke rumah beliau untuk mengambil hadiah-hadiah lebaran, beliau bertanya, “Siapa saja yang sering membantu kita dan orang-orang terdekatmu?”
Pada malam harinya yaitu malam Idul Fitri beliau memaksakan diri Shalat Isya di Masjid Jami’ Tarim. Beliau datang pukul 01.00 KSA, di tengah-tengah Shalat Isya’ beliau nampak selalu akan terjatuh di dalam shalatnya dan beliau menghidupkan malam tersebut hingga terbit fajar.
Di tengah-tengah takbiran kami menerima telepon dari salah seorang muadzin Masjidil Haram Makkah yang mana sang muadzin sedang menyendiri di depan Ka’bah dan menyebut nama Habib Ali Masyhur seraya memohon doa dan fatihah dari beliau pada malam tersebut. Begitu juga pada Shalat Subuh beliau memaksakan diri shalat sambil sebelah tangan memegang tiang.
Di pagi hari raya Idul Fitri saya menerima telepon bahwa Habib Umar meminta jika beliau kesusahan shalat Id di Jabanah karena sebagian jalan ditutup sebaiknya shalat Id di Darul Musthofa, dan ternyata beliau memang ingin Shalat Id di Darul Musthofa untuk pertama kalinya.
Pada rakaat pertama dan akan melanjutkan berdiri, beliau tidak bisa dan terjatuh, sehingga adik beliau Ami Abdullah membantu dan beliau lanjutkan rakaat kedua dengan duduk. Seusai khutbah beliau masih sabar duduk bersama hadirin dan santri jamuan hari raya sekaligus menutup fatihah, yang mana fatihah tersebut adalah fatihah perpisahan kepada Darul Musthofa.
Setelah itu beliau kami bawa check up karena kondisi beliau semakin lemah. Pada malam hari dokter memasangkan cairan infus dan obat-obatan dikarenakan beliau tidak mau makan. Pada malam berikutnya saya menerima telepon sekitar pukul 20.00 KSA, sesampainya saya di kediaman beliau dan beliaupun menyapa saya dengan suara yang sudah lumayan lemah, beliau selalu mengangkat tangan berdo’a dan mengulang kalimat ‘Ya Allahu Ya Allah dan Ya Latif’.
Kabarnya beliau sudah taqdim Shalat Maghrib dan Isya’ juga membaca Ratib. Sambil menunggu dokter datang kami menghibur beliau dengan Qosidah-qosidah Salaf dan beliau mengikutinya hingga dokter datang, kemudian beliau minum air Zam-zam dan menghembuskan nafas terakhirnya sambil mengisyaratkan syahadat.
Jenazah beliau dikerumuni lautan manusia di Kota Tarim.
Sungguh Habib Umar sangat sedih sewaktu masuk ke ruangan wafat Habib Ali Masyhur. Habib Umar meneteskan air mata dan tidak sanggup mendekati, begitu juga Darul Musthofa, Darul Faqih, Majlis Ifta, Majlis Nasab, Dan Semua penuntut ilmu di Tarim khususnya dan kaum muslimin umumnya berduka dan penduduk barzakh gembira menyambut ‘Sang Permata Tarim’.
